Onder rug pijn

Lage rugpijn is waarschijnlijk bekend bij bijna elke moderne persoon. Inzetbaarheid kan worden beïnvloed door een breed scala van redenen. Onder hen zijn rugpijn, ischias, osteochondrose en andere pathologische veranderingen in de lumbosacrale wervelkolom. Je moet hier niet onoplettend in zijn, want rugpijn kan niet alleen ongelooflijke kracht bereiken, waardoor het leven van een persoon ondraaglijk wordt, maar ook een symptoom blijken te zijn van de gevaarlijkste ziekten.

Lage rugpijn kan variëren: acuut of dof, pijnlijk of branderig, lokaal (verschijnen op één plaats) of zich uitbreidend naar de hele rug. Onaangename sensaties verschijnen ook op verschillende manieren: soms abrupt, plotseling en soms geleidelijk, elke dag intenser.

De reactie op pijn en het vermogen om het te verdragen hangt af van vele factoren: leeftijd, mentale kenmerken, begeleidende symptomen en andere factoren. Maar in ieder geval kun je de ziekte niet aan het toeval overlaten. Een tijdige behandeling helpt gevaarlijke gevolgen te voorkomen.

Om de oorzaak van rugpijn te diagnosticeren, is het noodzakelijk om de wervelkolom en enkele aanvullende procedures te onderzoeken: röntgenonderzoek, computergestuurde of magnetische resonantiebeeldvorming. Aanvallen van pijn, lumbosacraal, verschijnen tijdens het leven, in ongeveer 80% van de moderne inwoners van Europese landen.

Acute of chronische rugpijn in de lumbale regio is een gevolg van een verscheidenheid aan neurologische, degeneratieve-dystrofische ziekten bij vrouwen en mannen. In sommige gevallen is lage rugpijn een gevolg van ziekten van inwendige organen, zwaarlijvigheid, stress, psychische stoornissen.

Pijnsyndroom - primair en secundair

Als we begrijpen waarom de lage rug pijn doet, moeten we niet vergeten dat de oorzaken van dergelijke pijn in de tientallen zijn, en een niet-professional zal nooit in staat zijn om de echte oorzaak van de problemen te achterhalen. Over het algemeen scheidt de medische classificatie primaire en secundaire pijnsyndromen die de lumbale regio kunnen beïnvloeden.

Primair lage-rugpijnsyndroom treedt op als gevolg van musculoskeletale veranderingen van morfofunctionele aard. Hij is de oorzaak van de overgrote meerderheid van de gevallen van rugpijn in de lumbale regio. De belangrijkste van de oorzaken zijn degeneratieve-dystrofische veranderingen die optreden in verschillende delen van de wervelkolom:

• osteochondrose, een laesie van bot- en kraakbeenweefsels, deze ziekte heeft een dystrofisch karakter. Hiermee worden de tussenwervelschijf en aangrenzende wervels aangetast, spondylose begint zich te ontwikkelen.
• spondyloartrose is een vorm van artrose, waarbij de ziekte de tussenwervelgewrichten aantast, die verantwoordelijk zijn voor de mobiliteit van de wervelkolom, of synoviale gewrichten.

Secundair pijnsyndroom heeft veel meer diverse oorzaken van pijn:

• scoliose, een kromming van de wervelkolom, evenals enkele andere groeiziekten;
• verschillende ontstekingen die niet-infectieus van aard zijn. Bijvoorbeeld reumatoïde artritis, het syndroom van Reiter, enz. ;
• een tumor die zich op de wervels, in het ruggenmerg zelf of in de retroperitoneale ruimte bevindt, ongeacht of deze primair is of wordt veroorzaakt door metastasen;
• breuk van een of meer rugwervels. Dit is misschien wel een van de ernstigste oorzaken van rugpijn;
• verschillende infectieziekten die leiden tot schade aan de wervels en tussenwervelschijven (tuberculose, brucellose, epiduraal abces, enz. );
• beroerte-aandoeningen waarbij er een ernstige schending is van de bloedtoevoer naar het ruggenmerg. In dit geval kan er ook een gevoel zijn dat de onderrug pijn doet;
• ziekten van het maagdarmkanaal. Bijvoorbeeld acute appendicitis met atypisch beloop, darmobstructie;
• vaak zijn rugpijnen van gereflecteerde aard. Een soortgelijk probleem kan optreden bij sommige ziekten van de organen in het bekkengebied. Bijvoorbeeld nierkoliek, geslachtsziekten (gonorroe, trichomoniasis, chlamydia, ureaplasmose en exitis - al deze ziekten veroorzaken gerefereerde rugpijn).

Acute en chronische lage rugpijn

Pijn in de lumbale regio is ook onderverdeeld in acute en chronische pijn veroorzaakt door verschillende ziekten van de zenuwuiteinden of de wervelkolom zelf. De zogenaamde verplaatste lage rugpijn wordt ook vaak waargenomen: in dit geval is er een vertaling van pijnsensaties van dieper gelegen interne organen en structuren van het lichaam; met andere woorden, het lijkt voor de patiënt dat de onderrug pijn doet, maar in feite wordt een heel ander deel van het lichaam aangetast.

Meestal doet de rug pijn in de lumbale regio, wanneer pijn in dit gebied wordt geprojecteerd vanuit de bekkenorganen, nieren, pancreas, dikke darm of tumoren achter het buikvlies. Veel patiënten weten niet wat ze moeten doen als hun onderrug pijn doet. Maar er is een duidelijke aanbeveling, wat precies niet moet worden gedaan: zelfmedicatie. De oorzaken van pijn zijn zo divers dat alleen een gekwalificeerde specialist een juiste diagnose kan stellen.

Mogelijke oorzaken van acute lage rugpijn zijn onder meer:

• De pijn gaat gepaard met een acute rekking van de spieren. In dit geval zijn pijnsignalen gelokaliseerd in de rug, ze worden geleverd door krampachtige lange spieren. De pijn heeft niet de neiging zich naar de lies of het been te verplaatsen. De mobiliteit van mensen is beperkt.
• Een van de meest voorkomende en ernstige oorzaken van ernstige rugpijn is een fractuur van de wervelkolom (fracturen van de wervels, inclusief compressiefracturen). In de regel gebeurt dit met een mislukte val, buiging van de rug en andere verwondingen; maar in het geval dat een patiënt wordt gediagnosticeerd met osteoporose, hyperparathyreoïdie, het syndroom van Cushing, de ziekte van Paget, zijn er kankergezwellen en hun metastasen in het wervelgebied of andere laesies van het skelet, kunnen wervelfracturen letterlijk "uit het niets" optreden , en zelfs zonder fixatie door sensaties patiënt op het moment van de breuk.
• Een even onaangename situatie waarbij de onderrug flink pijn doet, is de verplaatsing van de tussenwervelschijven die in het wervelgebied is opgetreden. Volgens de frequentie van laesies worden gebieden onderscheiden: LV-SII - meestal; LIV-LV - tweede in frequentie; LIII-LIV en hoger zijn zeldzamere gevallen.

Symptomen zijn onder meer ernstige pijn in de onderrug, geforceerde houding, beperkte mobiliteit. Deelname aan het pathologische proces van de zenuwwortels wordt aangegeven door:

1. radiculaire pijn, meestal eenzijdig;
2. gevoeligheidsstoornissen (gevoelloosheid, toename of afname van het gevoeligheidsniveau);
3. afname of verdwijnen van de achillesreflex (in geval van beschadiging van de wortels van S of S2);
4. afname in intensiteit of afwezigheid van een knee jerk (geeft schade aan het L3-L4-gebied aan).

De algemene trend is dat een uitstekende tussenwervelschijf de onderliggende wortel aantast (bijv. LIV-LV-uitlijning veroorzaakt L5-wortelpathologie). Met de nederlaag van de cauda equina (paardenstaart) worden de functies van de blaas en het rectum verstoord. Een vergelijkbare aandoening kan ook optreden bij een sterk uitsteeksel van de wervelschijf.

De rug doet pijn in de lumbale regio met facetsyndroom: in dit geval blijft de schijf onaangetast en verschijnt de pijn als gevolg van compressie van de wortel zelf bij de uitgang van het wervelkanaal. Het meest waargenomen facetsyndroom van het unilaterale type in het gebied van de wortel L5; ontstaat op basis van een toename van de facetten van het tussenwervelgewricht (boven en onder), en als gevolg daarvan vernauwing van het foramen tussenwervelschijven.

Ernstige lage rugpijn gaat ook gepaard met een epiduraal abces, een ernstige ziekte die een dringende diagnose en onmiddellijke behandeling vereist. Meestal ontwikkelt het ontstekingsproces zich in het thoracale gebied van de wervelkolom; de pijn wordt vooral sterk met een mechanisch effect op het gebied van pathologie (druk, tikken).

Als er tekenen zijn van compressie van het ruggenmerg, worden alle zeer effectieve medische maatregelen aanbevolen, inclusief een operatie. Een andere reden waarom de onderrug pijn doet, kunnen ziekten van het heupgewricht zijn - voornamelijk coxartrose. In dit geval is pijn kenmerkend, uitstralend naar het onderste deel van de onderrug, billen en ook naar de benen tot de knieën.

Ziekten die worden gekenmerkt door chronische lage rugpijn:

• Vervormende spondylose is een ziekte waarbij sprake is van een dystrofische verandering in de lendenwervels, verkalking van hun ligamenteuze apparaat en verdere botgroei; botuitgroei drukt op de wortels en vernauwt het wervelkanaal. In het geval dat pijn in de onderrug gepaard gaat met zwakte in de benen, gevoelloosheid en andere neurologische symptomen, moet rekening worden gehouden met de mogelijkheid van claudicatio intermittens, dat kan worden veroorzaakt door vernauwing van het wervelkanaal. Een onderzoek is noodzakelijk, waarvan de resultaten de definitieve diagnose bepalen.
• Spondylartrose ankylopoetica (of de ziekte van Bechterew). In een vroeg stadium wordt het gekenmerkt door beperkte mobiliteit, vooral 's ochtends, door verminderde borstbewegingen tijdens het ademen. Er zijn trekkende pijnen in de onderrug; verder ontstaat en vordert de kromming van de wervelkolom in het thoracale gebied. Een röntgenonderzoek repareert anomalieën van de sacro-iliacale gewrichten: vernietiging, verandering in structuur, "bamboe" wervelkolom. Een grondig onderzoek en het achterhalen van de reden waarom de onderrug pijn doet, is noodzakelijk, aangezien vergelijkbare symptomen en beperkte mobiliteit van de onderrug ook andere ziekten kunnen veroorzaken - het syndroom van Reiter, artritis psoriatica, chronische colitis.
• Oncologische ziekten (tumoren, metastasen), stofwisselingsstoornissen (oa NBO). Het is noodzakelijk om dergelijke oorzaken van rugpijn uit te sluiten: gemetastaseerd carcinoom van de longen, borst, prostaat en schildklier, nieren, maag-darmkanaal; lymfoom; multipel myeloom (multipel myeloom). Een uitzondering wordt gemaakt door de methode van röntgenonderzoek en myelografie.
• Osteomyelitis veroorzaakt ook langdurige, pijnlijke pijn in de onderrug. Als deze ziekte wordt vermoed, wordt een röntgenfoto van het botweefsel gemaakt, een huidtest met tuberculine en een BSE-bepaling uitgevoerd om de aan-/afwezigheid van tuberculosebacteriën of pyogene (pyogene) bacteriën in het lichaam, meestal stafylokokken, vast te stellen - de veroorzakers van osteomyelitis.
• Tumoren van het ruggenmerg (intradurale tumoren) van verschillende typen. Ziekten zoals lipoom, neurofibroom, meningeoom kunnen constante rugpijn veroorzaken, aanvankelijk zonder enige begeleidende neurologische symptomen.

Oorzaken van rugpijn van intermitterende aard. Veel ziekten van de inwendige organen veroorzaken periodieke, scherpe of trekkende pijn in de onderrug. Tegelijkertijd hebben patiënten geen gevoel van stijfheid in de rug, is er geen duidelijke lokalisatie van pijn en neemt de pijn niet toe met het maximaal mogelijke bewegingsbereik. Op de vraag wat te doen als de onderrug niet constant, maar van tijd tot tijd pijn doet, is het antwoord eenvoudig: wacht niet tot het pijn doet "zoals het hoort", maar raadpleeg een arts.

Er is een duidelijke invloed van de pathologie van een of ander orgaan op een bepaald deel van de wervelkolom. Dus vanuit de bekkenorganen straalt pijn uit naar het heiligbeen, bij ziekten van de organen die in het onderste deel van de buikholte liggen, straalt het uit naar de onderrug (segmenten L3-L5), en in het bovenste deel - naar de segmenten van het bovenste deel van de lumbale zone of het onderste deel van de borstzone.

Ziekten - de oorzaken van lage rugpijn en het gebied van pijnverdeling:

• Als de bekkenorganen zijn aangetast, bij endometriose, eierstok- of baarmoedercarcinoom, doet de onderrug pijn. Bij mannen kan dergelijke intermitterende pijn worden veroorzaakt door chronische prostatitis of de ontwikkeling van prostaatcarcinoom.
• Verschillende nierziekten veroorzaken pijn op de kruispunten van de ribben en de wervelkolom.
• Tumoren van de maag, twaalfvingerige darm, maagzweer, pancreastumoren (vooral als de ziekte zich buiten het buikvlies uitbreidt) - pijn verspreidt zich naar het gebied van de spinale segmenten T10-L2;
• Bij colitis ulcerosa, diverticulitis of colontumoren doet de onderrug pijn;
• Als de rug pijn doet in de thoracale / lumbale regio's, moet aortadissectie (dissectie aneurysma) worden uitgesloten.

Diagnose voor lage rugpijn

Voor lage rugpijn en lumbago wordt aanbevolen om een computertomografie (toont de toestand van de botweefsels van de wervelkolom) en magnetische resonantie (laat u de toestand van de zachte weefsels te beoordelen), tomografie en een echografie van de inwendige organen te ondergaan .

Een diagnosemethode is radiografie, die relatief goedkoop is en nuttig kan zijn bij het opsporen van een reeks aandoeningen, van botbreuken tot nierstenen. Veel van de gedetecteerde veranderingen suggereren alleen de juiste diagnose, en aanvullende onderzoeken kunnen nodig zijn om deze te bevestigen. Bovendien kunnen sommige radiologische veranderingen bijkomende bevindingen zijn die niet de oorzaak zijn van pijn.

Het begint allemaal met een neurologisch en orthopedisch onderzoek door een arts. Tijdens dit onderzoek wordt de neurologische status van de patiënt beoordeeld en worden mogelijke schendingen in de biomechanica van de wervelkolom geïdentificeerd met een verplichte beoordeling van de toestand van de spieren van de rug en het gluteale gebied. Reeds in dit stadium van het onderzoek kan een patiënt met osteochondrose van de wervelkolom en pijn in de rug en onderrug worden gediagnosticeerd en behandeld.

Soms, volgens de resultaten van een onderzoek door een orthopedist van een patiënt met een pijnsymptoom tegen de achtergrond van osteochondrose van de wervelkolom, kunnen de volgende aanvullende diagnostische procedures worden voorgeschreven:

• radiografie van de lumbosacrale wervelkolom met functionele tests;
• CT-scan van de lumbosacrale wervelkolom;
• MRI van de lumbosacrale wervelkolom.

Het midden van de tussenwervelschijf wordt ingenomen door de gelatineuze nucleus pulposus. Het wordt omgeven en ondersteund door een annulus fibrosus, bestaande uit fibreus kraakbeen en bindweefsel. Meer hierover leest u in het artikel over de anatomie van de menselijke wervelkolom en ruggenmerg.

De dikte van de schijven neemt af, de wervellichamen naderen elkaar, verminderen de foramina tussen de wervels en brengen de zenuwen en bloedvaten die zich daarin bevinden in gevaar (osteochondrose).

Uitsteeksel van de schijven (uitsteeksel van de tussenwervelschijf) met hun verdere verzakking in het lumen van het wervelkanaal (hernia) leidt meestal tot compressie van de zenuwwortels, waardoor pijn langs de gecomprimeerde zenuw (pijn die uitstraalt naar het been, arm, achterkant van het hoofd, nek, intercostale ruimten afhankelijk van het niveau van zenuwcompressie) met een verzwakking van de spierkracht in de gebieden van hun innervatie en een schending van de gevoeligheid.

Vaak gaat een uitsteeksel of hernia van de tussenwervelschijf gepaard met spierpijn in het beloop van de zenuw (langs arm of been). In dit geval worden een of onmiddellijk (zelden) twee zenuwen samengedrukt.

Naast zenuwcompressie kan ook de stabiliteit van het ruggenmergsegment worden aangetast. Bij spinale instabiliteit bewegen de wervels naar voren (anterolisthesis) of naar achteren (retrolisthesis). Om de diagnose te verduidelijken, kan een röntgenfoto van de lumbosacrale wervelkolom met functionele tests nodig zijn.

Meestal lijden de zenuwbundels die de heupzenuw vormen vanwege hun anatomische locatie aan compressie van een hernia of uitsteeksel van de tussenwervelschijf. De heupzenuw bestaat uit vezels L5, S1, S2, S3 - spinale zenuwen.

De focus van chronische ontsteking in het lumen van het wervelkanaal kan leiden tot de vorming van zijn vernauwing (stenose van het wervelkanaal) en compressie van de zenuwen en het ruggenmerg dat er doorheen gaat. Daarom is het bij wervelkanaalstenose altijd noodzakelijk om een volledige behandelingskuur uit te voeren met een heel arsenaal aan verschillende behandelmethoden en in geval van ineffectiviteit een chirurgische behandeling.

Met welke arts moet ik contact opnemen?

Met pijn in de wervelkolom moet u allereerst contact opnemen met een neuroloog in de districtskliniek, als de toestand van de patiënt stabiel is, of een ambulance bellen. Lage rugpijn kan een van de symptomen zijn van gynaecologische, urologische, chirurgische, gastro-enterologische problemen.

Lage rugpijn wordt gecombineerd met verschillende infecties, verwondingen van de ledematen. Pijn in de onderrug bij ziekten van het hart en de longen is niet uitgesloten. Dit wordt vastgesteld door diepgaand onderzoek. Nadat de patiënt is gediagnosticeerd, krijgt hij meestal medicijnen voorgeschreven die rugpijn verminderen, de bloedcirculatie normaliseren en het zenuwweefsel helpen herstellen. Dit kunnen tabletten, gels, zalven of injecties zijn die ontstekingen en spasmen verlichten.

Chirurgische interventie is meestal vereist bij de diagnose van een hernia, wat een complicatie is van osteochondrose. De hernia die de zenuwwortel samendrukt, wordt verwijderd, hersteld en de pijn gaat met de tijd voorbij.

Het is het beste om de wervelkolom en de paravertebrale spieren te ontspannen als je op een harde matras slaapt met een klein kussentje onder je knieën. Tegelijkertijd mag bedrust niet te lang duren, omdat dit gepaard gaat met verzwakking van de paravertebrale spieren, wat het probleem alleen maar zal verergeren. Zelfs met hevige pijn moet u proberen om op zijn minst een zwakke lichamelijke activiteit te behouden.

Hoe rugpijn te verlichten?

Het optreden van een pijnsymptoom is vaak te wijten aan spierspasmen, die kunnen worden geëlimineerd met behulp van speciale middelen - spierverslappers. Dergelijke medicijnen worden actief gebruikt bij de behandeling van aandoeningen van de wervelkolom.

Dus, bij een sterke, onverwachte pijn in de onderrug, wordt aanbevolen om een spierverslapper te nemen, de rug in te smeren met een verwarmende verdovingsgel. Wanneer u fondsen gebruikt, moet u de instructies strikt volgen.

In gevallen waarin een onaangenaam symptoom te wijten is aan de aanwezigheid van ontstekingsziekten van de interne organen, wordt aanbevolen om het contact met een arts niet uit te stellen, als het op een bepaald moment onmogelijk is om een specialist te bezoeken en de pijn te intens is, moet u kan Pentalgin of No-shpu gebruiken. De zere plek mag niet worden opgewarmd met een verwarmingskussen, omdat warmte bijdraagt aan de verspreiding van het ontstekingsproces en bijgevolg aan de versterking van de symptomen die ermee gepaard gaan.

Zalf voor rugpijn

Preparaten in de vorm van zalven worden vaak gebruikt bij de behandeling van ziekten van de onderrug. Deze geneesmiddelen omvatten geneesmiddelen met uitgesproken ontstekingsremmende, milde analgetische en antipyretische effecten.

Het verloop van de behandeling wordt voorgeschreven rekening houdend met de ernst van het pijnsymptoom. Zalf voor rugpijn wordt gebruikt als hoofd- of aanvullende behandeling. Met uitgesproken symptomen van osteochondrose, is het geïndiceerd om de onderrug te wrijven met zalven op basis van ketoprofen, een stof met een krachtig analgetisch effect.

Het belangrijkste pluspunt van lokale voorbereidingen is hun effect, niet op het hele lichaam als geheel, maar op een specifiek gebied dat behandeling nodig heeft. Pijnstillers en ontstekingsremmende zalven hebben minder contra-indicaties en bijwerkingen in vergelijking met vergelijkbare medicijnen in de vorm van tabletten.

Oefeningen voor rugpijn

Gymnastiek wordt beschouwd als een aanvullende methode voor de behandeling van ziekten van de onderste wervelkolom. De oefeningen die aan patiënten worden getoond, zijn vrij eenvoudig en gaan niet gepaard met een speciale belasting van het lichaam. Het gebruikelijke hangen aan de dwarsbalk van de horizontale balk heeft bijvoorbeeld een gunstig effect op de conditie van de wervelkolom, helpt de spieren te ontspannen en spit te elimineren - pijn veroorzaakt door beknelling van de zenuwwortels. Therapeutische oefeningen voor rugaandoeningen, vergezeld van pijn in het onderste gedeelte, omvatten oefeningen:

• de benen optillen (zodat de knie de kin raakt);
• "fiets", uitgevoerd liggend op je rug;
• op je knieën lopen.

Elke dag wordt aanbevolen om oefeningen niet langer dan 10-15 minuten te geven, met uitgesproken pijn - om te weigeren ze uit te voeren.